لیست چکاپ های قبل بارداری
پزشک شما مراقبت‌ها و چکاپ های قبل از حاملگی را بوسیله گرفتن یک تاریخچه پزشکی کامل، از شما و همسرتان شروع می‌کند. همچنین آزمایشات مانند: آزمایش خون و پاپ اسمیر نیز مهم است، تا پزشک مطمئن شود هیچ‌کدام از دو نفر از شرایط پزشکی-بهداشتی که بر روی بارداری و شانس لقاح تاثیر می‌گذارند دچار نشده باشند.
برخی از آزمایشهای قبل از بارداری که اکثر پزشکها بر آنها تأکید دارد:

 ایمنی بدن در برابر ویروس آبله‌ مرغان، زگیل و تبخال‌های ناحیه مقاربتی و واژن، بیماری‌های مقاربتی مانند (کلامیدیا، سفلیس، سوزاک) ، مشکلات تیروئید (که با آزمایش TSH بررسی می‌گردد)، انگل توکسوپلاسموز، پاراویروس B19. همچنین بر اساس موقعیت محل زندگی خانم یا آقا که در آن قرار دارد بعضی آزمایش های قبل از بارداری انجام می‌شود مانند کم خونی سلول‌های داسی شکل (هموگلوبین معیوب (Hbss)) ، تالاسمی، مشکلات ژنتیکی معمول در جغرافیای خاص محل زندگی
1- واکسیناسیون قبل از حاملگی
اگر نوبت آن رسیده است که واکسیناسیون خود را تمدید کنید بسیار اهمیت دارد که پیش از حاملگی اقدام نمایید. تعداد کمی از واکسیناسیون‌ها همانند MMR (نوعی سرخجه)، واریسلا (ویروسی که سبب آبله‌ مرغان می‌شود) و هپاتیت A خطر مشکلات و نقص‌های مادرزادی را افزایش می‌دهند. کارشناسان توصیه می‌کنند که این واکسن‌ها در سه ماه قبل از اقدام به بارداری انجام شوند.

-1 آزمایش FBS‌
از جمله مهمترین موارد لیست کامل آزمایشات قبل از بارداری، اندازه گیری قند خون است. این آزمایش قبل از حاملگی برای اندازه گیری میزان قند خون در بدن شماست. با انجام این آزمایش بیماری دیابت یا احتمال مبتلا شدن به دیابت در بارداری شناسایی می‌شود.این آزمایش را باید ناشتا انجام دهید.
تفسیر جواب آزمایش قند خون
در حالت نرمال حداقل میزان قند خون ۶۵ تا ۷۰ میلی‌گرم در dl و بیشترین میزان آن ۱۱۰ و ۱۰۰ میلی‌گرم در dl (دسی لیتر) است. 12 ساعت ناشتا بودن در آزمایش FBS قبل بارداری بسیار مهم و لازم است. اگر FBS خون کمتر از 60 و یا بالاتر از ۴۰۰ بود بهتر است دوباره این آزمایش تکرار شود و در صورت تکرار نتیجه، بیمار تحت درمان قرار می‌گیرد. ۷۰ تا ۱۰۰ = نرمال —– ۱۰۰ تا ۱۵۰ = استعداد بیماری دیابت —– از ۱۵۶ بیشتر =وجود بیماری دیابت

-2 آزمایش Creatinine
آزمایش کراتین (Creatinine Blood Test) برای اندازه‌گیری میزان کراتینین موجود در خون شماست و از جمله موارد قابل توجه در لیست کامل آزمایشات قبل از بارداری محسوب می شود. ماده کراتینین از شکست بلاک های پروتئین به وجود می‌آید. بطور معمول این آزمایش قبل بارداری همراه با آزمایش BUN یا اوره خون گرفته می‌شود.
تفسیر آزمایش Creatinine
برای تفسیر این آزمایش معمولا میزان کراتین موجود در خون که باعث عملکرد صحیح یا مشکل دار کلیه‌ها میشود را بررسی می‌کند. در صورتی که در جواب آزمایش کراتین و BUN (اوره خون) میزان بیش از مقدار طبیعی باشند، احتمال اینکه در عملکرد کلیه مشکلات خفیف یا شدید وجود داشته باشد، هست.
0.6 تا 1.2 در خانم‌ها طبیعی و نرمال است —— ۰.۸ تا ۱.۳ در آقایان طبیعی و نرمال است.

-3 آزمایش BUN یا اوره خون
یکی دیگر از موارد لیست کامل آزمایشات قبل از بارداری، اوره خون (Blood Urea Nitrogen) به عنوان شاخصی جهت بررسی عملکرد کلیه است. از متابولیسم مصرف پروتئین و اسید آمینه در بدن اوره تشکیل می‌شود و همراه با ادرار از طریق کلیه دفع می‌گردد. برای این آزمایش باید به مدت ۸ ساعت فرد ناشتا باشد. نکته قابل توجه این است که قبل از این آزمایش ۳ روز از مصرف زیاد گوشت خوداری کنید.
تفسیر آزمایش BUN
گاهی میزان اوره با استفاده از برخی داروها و یا رژیم نامناسب غذایی مانند مصرف گوشت زیاد بالا می‌رود. عدد ۱۰ تا ۲۰ میلی‌گرم برای اوره خون نرمال و طبیعی تلقی می شود.

-4 آزمایش های لازم قبل بارداری – تست UA
یکی از موارد مهم لیست کامل آزمایشات قبل از بارداری، آزمایش UA یا (Urine Analysis) است. ایم آزمایش ادرار مواد مختلف موجود در ادرار را بررسی می‌کند، این آزمایش وجود بیماری یا عفونت را شناسایی می‌کند، بیماری‌ و مشکلاتی همچون: وجود سنگ کلیه، عفونت‌ در دستگاه ادراری، افزایش فشار خون، و بیماری‌های کلیوی و کبد.
قبل از این آزمایش بهتر است از غذاهایی که رنگ مصنوعی یا رنگ ادرار را تغییر می‌دهند استفاده نکنید، همچنین ورزش‌های شدید هم قادر است تغییراتی در جواب این آزمایش شود.گاهی وقت‌ها پزشک در شرایطی خاص مانند نزدیک بودن سیکل قاعدگی برای خانم‌ها، استفاده از داروهایی که رنگ ادرار را تغییر می‌دهندو … انجام آزمایش شما را به تاخیر اندازد. به همین دلیل هرگونه داروی که مصرف می‌کنید را قبل از تست UA با پزشک خود در میان بگذارید.
تفسیر آزمایش UA
Color: مایل به زرد تیره (کم‌رنگ) = نرمال و طبیعی کاملا شفاف، زرد تیره، قرمز = غیر طبیعی، احتمال بیماری
Clarity: تمیز، شفاف = طبیعی و نرمالکدر، ابری = غیر نرمال و احتمال بیماری
Odor: بوی معمولی ادرار = نرمال و طبیعیبوی غیر طبیعی = احتمال بیماری (البته ممکن است بخاطر مصرف بعضی از داروها و یا میوه‌ها باشد)
SpecificGravity: وزن بین ۱.۰۰۵ – ۱.۰۳۰ = نرمال و طبیعیوزن زیادتر ۱.۰۳۰ = غیر نرمال (بعضی وقت‌ها بخاطر ننوشیدن مایعات به اندازه کافی و غیره)وزن کم‌تر ۱.۰۰۵ = غیر نرمال (ممکن است به دلیل خوردن زیاد مایعات یا غیره باشد)
میزان PH: میزان ۴.۶ تا ۸.۰ = طبیعی و نرمال
بیشتر از ۸.۰ = غیر نرمال (قلیایی، عوامل مختلف)
کمتر از ۴.۶ = غیر نرمال
Protein: منفی یا بدون پروتئین = طبیعی و نرمال
وجود پروتئین در ادرار = غیر طبیعی – احتمال بیماری
Glucose: میزان ۱ الی ۱۵ میلی گرم در دسی لیتر (۶۰ – ۸۳۰ میکرومول در لیتر «نمونه ۲۴ ساعته) = طبیعی و نرمال
وجود گلوکز در ادرار در حالت غیر طبیعی می‌تواند به دلایل : دیابت کنترل نشده، اشکال در غده‌های فوق کلیه، مشکل کبد، آسیب مغز، مسمومیت و برخی بیماری‌های کلیوی باشد.در بارداری وجود مقادیری از گلوکز در ادرار طبیعی است.
Ketones: بدون Ketones یا منفی = طبیعی و نرمال
وجود Ketones کتون‌ها = احتمال بیماری (بعضی اوقات مقادیر کمی در ادرار خانم‌های باردار وجود دارد )
MicroscopicAnalysis: منفی یا نبود مقادیر موردنظر (خیلی کم) = نرمال و عادی
وجود گلبول‌های قرمز، گلبول‌های سفید، وجود کست‌ها، باکتری‌ها، سلول‌های مخمر، سلول‌های مخمر و انگل و کریستال = غیر طبیعی (احتمال بیماری)
Volume: بین ۸۰۰ – ۲۵۰۰ میلی‌لیتر (۲۴ ساعته) = نرمال

-5آزمایش های قبل از حاملگی – تست UC
آزمایش UC کشت ادرارکه به اختصار (Urine Culture) میگویند هم برای تشخیص عفونت در مجاری و دستگاه ادراری از جمله آزمایش های قبل از حاملگی است. در آزمایش کشت ادرار، می توان نوع ارگانیسم ایجاد کننده بیماری را نیز تشخیص دادو نعییت کرد که چه نوع دارویی برای از بین بردن ان مناسب تر است.
تفسیر آزمایش UC (کشت ادرار)
اگر کشت حاصل باکتری بیشتر از ۱۰۰۰۰۰ CFU باشد به معنای غیر نرمال بودن آن و وجود عفونت در ادرار است. ولی اگر نتیجه آزمایش کشت ادرار مثبت باشد، برای بررسی و مشخص شدن بهتر آزمایش حساسیت انجام می‌شود.

-6 آزمایش BG RH
آزمایش BG RH با نام انحصاری (ABO Rh) گروه خونی زوج ها را مشخص می‌کند برای تفسیر جواب آن: .اگر Rh خانم منفی و Rh مرد مثبت باشد، توصیه هایی درمورد تجویز به موقع امپول رگام به مادر در طی بارداری ارائه خواهد شد.

-7تست CBC
آزمایش CBC یا آزمایش خون با بررسی دقیق سلول‌های خونی، سلامتی کلی بدن را مشخص می‌کند: (سلول‌های قرمز و سفید، هموگلوبین، پلاکت های خون، هماتوکریت، کم خونی و غیره ) با بررسی نتیجه این آزمایش های قبل از حاملگی، می‌توان هر گونه کم خونی و یا مشکلات خونی دیگر را تشخیص داد و در اسرع وقت برای درمان انها اقدامات لازم را به کار بست.

-8 ازمایش های قبل بارداری- آزمایش VDRL
آزمایش VDRl بیشتر برای تشخیص بیماری سفلیس Syphilis با شناسایی باکتری تروپوانما پالیدوم Treponema pallidum می‌باشد. با اندازه‌گیری مقادیر سلول‌ها و تعیین اندازه پروتئین مایع نخاعی میتوان سفلیس عصبی را شناسایی کرد . با کمک این آزمایش می‌توان مانع از بوجود آمدن بیماری سفلیس مادرزادی شد.
تفسیر آزمایش VDRL
نتیجه این آزمایش در حالت نرمال باید منفی باشد یعنی منفی = نرمال و طبیعی اما در افراد مسن که بیش از ۷۰ سال سن دارند و یا در دوران بارداری برای خانم‌ها می تواند تفاوت داشته باشد.

-9آزمایشات قبل بارداری – آزمایش HBSAG یا هپاتیت B
آزمایش HBsAG برای تشخیص بیماری هپاتیت B در مادر است تا در صورت وجود آن از ابتلای نوزاد به این بیماری پیشگیری شود.
تفسیر آزمایش HBsAG (هپاتیت B)
در حالت نرمال و سلامت جواب این آزمایش باید منفی باشد که نشانه ی مصونیت شما در برابر بیماری هپاتیت است. حال اگر این نتیجه مثبت باشد احتمالا به معنی وجود علائم عفونت فعال یا ناقل بودن مزمن می‌باشد.

-10 آزمایش HIV
آزمایش HIV برای تشخیص بیماری ایدز استفاده میشود و نشانگر این است که فرد مبتلا است یا نه، ویروس HIV اچ‌ آی‌ وی که سیستم ایمنی بدن را مورد هدف و حمله خود قرار می‌دهد، می‌تواند مشکلات زیادی را با خود به همراه داشته باشد.جواب این آزمایش اگر منفی باشد گویای این است که فرد دچار بیماری ایدز یا HIV نیستید.

-11 آزمایش های قبل از بارداری – آزمایش Anti Rubella AB
آزمایش Anti Rubella AB برای تشخیص مقادیر کافی آنتی بادی برای حفظ بدن در برابر ویروس سرخجه Rubella می‌باشد. اگر در دوران حاملگی مادر دچار بیماری سرخجه شود، می‌تواندسبب آسیب به جنین شود. اگر بیماری در ماه‌های ابتدایی بارداری باشد خطرناک‌تر است و می‌تواند مشکلاتی در بدن نوزاد تازه متولد شده به وجود آورد.

-12 آزمایش VZV Ab

اگر پزشک مشکوک است که فرد در حال حاضر یا به تازگی، آبله مرغان یا زونا داشته است و تشخیص قطعی لازم دارد؛ برای نشان دادن ایمنی نسبت به VZV یا مستعد بودن برای دوباره فعال کردن عفونت VZV قبل از دریافت داروهای سرکوبگر سیستم ایمنی، درخواست مي شود.

اين تست برای بررسی وضعیت ایمنی و/ یا شناسایی عفونت فعال؛ گاهی اوقات هنگامی که فرد دارای علائم غیرواقعي(آتيپيك) و/ یا شدید است و پزشک می خواهد بین عفونت VZV و علت دیگری تمایز بدهد؛ قبل از پیوند عضو یا هنگامی که یک کودک، زن باردار یا فردی که ضعف سیستم ایمنی دارد، در تماس با فرد مبتلا به آبله مرغان قرار گرفته است، درخواست مي شود.

هنگامی که فرد در معرض VZV قرار مي گيرد، سیستم ایمنی بدن با تولید آنتی بادی هاي IgM و IgG در خون به این ویروس پاسخ مي دهد. اگر فرد داراي علائم است اما سطوح پایین یا غیرقابل تشخيص از IgG / یا IgM دارد، ممکن است به این معنا باشد که یا بیماری دیگري به غير از VZV دارد، یا اینکه سیستم ایمنی بدن او به طور طبيعي پاسخ نمی دهد و سطح قابل تشخیصي از آنتی بادی VZV توليد نمي كند. اگر هر دو VZV IgG, IgM در فرد داراي علامت وجود دارند، پس این احتمال وجود دارد که یا اخيرا برای اولین بار در معرض VZV قرار گرفته و آبله مرغان دارد، یا عفونت قبلی VZV دوباره فعال شده است و فرد زونا دارد.

آنتی بادی IgG چند هفته بعد از عفونت اولیه VZV برای ايجاد حفاظت طولانی مدت در بدن، تولید می شود. سطوح IgG در طي عفونت فعال بالا مي رود، سپس با برطرف شدن عفونت VZV برطرف و غیر فعال شدن ویروس ثابت می شود. يكبار که فرد در معرض VZV قرار گرفت، مقادير قابل اندازه گیری آنتی بادی VZV IgG در خون او برای بقیه عمر باقي مي ماند. تست آنتی بادی VZV IgG را می توان همراه با تست آنتی بادی IgM ، برای کمک به تأیید حضور عفونت اخیر یا قبلی VZV، مورد استفاده قرار داد

در چه شرایطی تست کاهش می یابد

کودک یا فردي با ضعف سیستم ایمنی ممکن است پاسخ آنتی بادی قوی به عفونت VZV را نداشته باشد- سطح IgG اين افراد با اين كه VZV فعال دارند، ممکن است پایین تر از حد انتظار باشد.

انجام آزمایش آبله مرغان و زونا برای شناسایی و تشخیص عفونت فعلی یا قبلي با ویروس VZV است. در اکثر موارد آزمایش ضروری نیست، زیرا عفونت فعال را می توان از روي علائم بالینی تشخیص داد، اما در برخی از بیماران مبتلا به ضایعات پوستی آتیپیک، آزمايش تشخیصی به تأیید عفونت کمک می کند. در گیرندگان پیوند عضو، زنان باردار، نوزادان و در افراد مبتلا به HIV/AIDS، آزمايش ها ممکن است برای تشخیص عفونت فعلي یا تعیین وضعیت ایمنی مفيد باشد.

-13 آزمایش CMV Ab

سیتومگالوویروس (CMV) یک عضو گروه هرپس ویروس است و شایع‌ترین علت عفونت ویروسی مادرزادی می‌باشد. 12% تمام نوزادان زنده در سراسر جهان آلوده به CMV هستند. CMV در همه جا وجود دارد، یک گونه بسیار اختصاصی است و همانند اعضای دیگر این گروه تقریبا همه را در مرحله‌ای از زندگی مبتلا می‌کند.
مسیر طبیعی عفونت CMV پیچیده است و پس از عفونت اولیه برای تمام عمر در بدن میزبان باقی می‌ماند و منجر به عفونت مجدد می‌گردد. پس از عفونت اولیه ویروس به مدت هفته‌ها تا سال‌ها از محل‌های مختلف بدن دفع می‌شود و بعد در حالت نهفته باقی می‌ماند. اپیزودهای عفونت مجدد ممکن است نشانگر فعالیت مجدد ویروس نهفته یا عفونت مجدد با یک نوع متفاوت CMV با آنتی‌ژنیسیته جداگانه باشد.
صرف‌نظر از مرحله عفونت، اکثر اپیزودهای عفونت CMV در یک میزبان دارای سیستم ایمنی طبیعی بدون علامت هستند و معمولا مشکلی ایجاد نمی‌کنند ولی عفونت مادر در طی حاملگی می‌تواند منجر به عوارض جدی و دایمی در جنین گردد که متأسفانه درمانی ندارد.3
هزاران نوع متفاوت CMV شناخته شده است. CMV نهفته در منوسیت‌ها ریه، طحال، کلیه‌ها، غدد مترشحه خارجی و سرویکس یافته شده است.
ایمونولوژی
مهم‌ترین راه دفاع ایمنی اختصاصی در برابر CMV راه Cell mediated است به طوری که لنفوسیت‌هایT  فعال برای کنترل ویروس نهفته ضروری هستند. پاسخ ایمنی هومورال به CMV راه دفاعی مهمی در برابر عفونت نیست یعنی در یک خانم باردار دارای آنتی‌بادی علیه CMV جنین از طریق عبور داخل رحمی در معرض ابتلا به عفونت قرار دارد حتی نوزاد نیز علی‌رغم مثبت بودن آنتی‌بادی مادری می‌تواند در اثر CMV موجود در شیر مادر به این عفونت مبتلا گردد. پس مسئله بسیار مهم این است که وجود آنتی‌بادی نباید دال بر وجود ایمنی تلقی گردد و این برای پزشک تنها به معنی عفونت قبلی مادر به CMV است. باید توجه داشت که هر چند وجود این آنتی‌بادی‌ها از عفونت CMV جلوگیری نمی‌کند ولی می‌تواند از پاتوژنیسیته آن بکاهد.
تماس نزدیک شخص با شخص منجر به انتقال ویروس به افراد مختلف می‌گردد. از جمله راه‌های انتقال عبارتند از: تماس جنسی، شیردهی و تماس نزدیک بچه‌ها و بالغین در مهدکودک‌ها. کودکان نوپا یک منبع بسیار مهم عفونت هستند. در یک مطالعه 40-20 درصد کودکان مهدکودک‌ها CMV ترشح می‌کرده‌اند و انتقال آن از کودکی به کودک دیگر از طریق بزاق موجود روی دست‌ها یا اسباب‌بازی‌ها صورت می‌گیرد. انتقال پری‌ناتال CMV از طریق جفت در طی حاملگی و یا از طریق ترشحات موجود در واژن در طی زایمان می‌تواند رخ بدهد. پس از زایمان نیز عفونت می‌تواند از طریق شیر مادر یا تماس مستقیم شخص به شخص رخ بدهد. به غیر از عفونت داخل رحمی یا مادرزادی انواع دیگر عفونت نوزادی منجر به آسیب شدید به رشد و نمو نوزاد نمی‌گردد مگر در موارد وزن نوزاد زیر 1500 گرم.
اپیدمیولوژی
شیوع آنتی‌بادی‌ در برابر CMV با افزایش سن بالاتر می‌رود و به طور کلی شیوع آن در کشورهای در حال توسعه و در افراد با وضع اجتماعی اقتصادی پایین‌تر بیشتر است. فاکتورهای خطر Seroconversion در طی حاملگی عبارتند از: سن پایین مادر، داشتن فرزندان کوچک یا 18-12 ساله در خانه و نژاد غیر سفیدپوست.
انتقال ویروس در مهدکودک‌ها بسیار شایع است به همین علت مادرانی که فرزند مهد کودکی دارند یا کارمندان مبتلا نشده مهدکودک در صورت بارداری احتمال مثبت شدن تیتر آنتی‌بادیشان بیشتر است. در صورت عفونت اولیه مادر احتمال عفونت مادرزادی علامت‌دار بیشتر است و در حقیقت پروگنوز عفونت مادرزادی در نوزادانی‌که در معرض عفونت اولیه مادر قرار گرفته‌اند بسیار بدتر از نوزادانی است که مادرانشان دچار عود عفونت قبلی شده‌اند. شیوع عفونت جنینی پس از عفونت اولیه مادر 50-30 درصد است. هنگام تولد 10 درصد این نوزادان مبتلا به عفونت مادرزادی علایم بیماری CMV را نشان می‌دهند. ولی باید دانست که 15-10 درصد نوزادان مبتلا ولی بدون علامت در هنگام تولد در طولانی‌مدت عوارض بیماری را نشان خواهند داد.
عفونت مادری
علایم و یافته‌ها
در بیشتر بالغین با سیستم ایمنی نرمال، عفونت اولیه یا مکرر CMV بدون علامت و محدود شونده است. افراد علامت‌دار به یک بیماری مشابه منونوکلئوز مبتلا می‌شوند. بیماری چندروز تا چندهفته طول می‌کشد و علایم آن عبارتند از:‌ تب، خستگی مفرط، میالژی فارنژیت خفیف، سرفه، تهوع، اسهال و سردرد، تب‌های 40-39 درجه ناشایع نیستند و ممکن است تا دو هفته به طول بی‌انجامند. در معاینه بالینی لنفادنوپاتی گردنی یا جنرالیزه ممکن است وجود داشته باشد به ندرت هپاتواسپلنومگالی یا راش مشاهده می‌شود. ایکتر ناشایع است. آنزیم‌های کبدی در 90% موارد افزایش خفیف نشان می‌دهد و تا چند ماه بالا باقی می‌ماند. علایم دیگر عفونت حاد در حاملگی عبارتند از: لنفوپنی یا لنفوسیتوز همراه با لنفوسیت‌های آتیپیک و ترومبوسیتوپنی. تشخیص‌های افتراقی منونوکلئوز CMV عبارتند از: منونوکلئوز EBV (ویروس اپشتین بار)، عفونت اولیه HIV، توکسوپلاسموز، هپاتیت A، B یا C.
تست‌های آزمایشگاهی
تشخیص عفونت اولیه از عفونت مکرر CMV بر پایه آنتی‌بادی‌های اختصاصی در سرم مادر استوار است چون جدا کردن CMV از ادرار، گلویا ترشحات ژنیتال در عفونت اولیه و مکرر هر دو امکان‌پذیر است. تفسیر این تست‌ها از نظر بالینی بسیار مشکل است چون بسیاری از بالغین بدون سابقه عفونت علامت‌دار دارای IgG علیه CMV هستند و تا سال‌ها نیز CMV در ترشحاتشان یافت می‌شود. بدین ترتیب هیچ‌یک از علایم فوق به نفع عفونت اخیر نیست و حتما تفسیر تست‌ها باید با توجه به تابلوی بالینی صورت گیرد تا تشخیص دقیق امکان‌پذیر شود. امروزه برای آنتی‌بادی‌های IgM و IgG علیه CMV بیشتر به روش ELISA انجام می‌شود. وجود IgM باید با احتیاط تفسیر شود چون IgM علیه CMV در پنج درصد افراد تا دو سال پس از عفونت اولیه هنوز در سرم قابل کشف است. عفونت مکرر در 30 درصد موارد نیز می‌تواند منجر به مثبت شدن تست IgM گردد. 25 درصد زنان مبتلا به CMV اولیه نیز سطح IgM شان منفی است. شاه علامت (gold standard) تشخیص افزایش چهار برابر در سطح IgG ضد CMV به فاصله 4-2 هفته در سرم مادر است ولی همانند اندازه‌گیری IgM همیشه دقیق نیست. آزمایشات Avidity نیز گاهی کمک‌کننده است. در اوایل رخ دادن عفونت avidity آنتی‌بادی IgG پایین است و این یافته یک نشان‌گر عفونت اولیه محسوب می‌گردد. Avidity Index (AI) زیر 30 درصد نشانگر عفونت در سه ماه اخیر، AI بین 50-30 درصد احتمالا به‌دلیل عفونت اخیر و AI بیش از 50% به ضرر عفونت اخیر است. آزمایشات avidity به صورت مکمل آزمایش ELISA به کار می‌روند چون انجام آن‌ها پیچیده‌تر است. عفونت مکرر تنها با جدا کردن CMV از ادرار، بزاق یا سرویکس تشخیص داده می‌شود و آزمایشات آنتی‌بادی‌ همان‌طور که ذکر آن رفت در این مورد کمک‌کننده نیستند. جداکردن و تشخیص ویروس امروزه بیشتر به روش PCR انجام می‌گردد که جدید و سریع است.
عفونت مادرزادی
عفونت مادرزادی CMV از طریق انتشار خونی به جفت، عفونت جفت و به دنبال آن انتقال به جنین رخ می‌دهد. بدترین زمان از نظر وقوع سکل‌های مادرزادی سه ماهه اول و به طور کلی عفونت اولیه قبل از هفته 27 بارداری می‌باشد. نوزادانی‌که در اوایل حاملگی مبتلا می‌شوند ممکن است این علایم را بروز دهند. SGA، میکروسفالی و کلسیفیکاسیون‌های داخل جمجمه‌ای ولی نوزادانی‌که دیرتر مبتلا می‌شوند علایمشان متفاوت است که عبارتند از: هپاتیت، پنومونی، پورپورا و ترومبوسیتوپنی شدید. همان‌طور که پیشتر ذکر شد، احتمال انتقال داخل رحمی در عفونت اولیه مادر بیشتر از عفونت مکرر است.
تشخیص قبل از تولد
غربالگری روتین مادر برای عفونت CMV توصیه نمی‌شود چون یک روش قابل اعتماد و آسان برای تشخیص عفونت جنین وجود ندارد و متأسفانه بیماران اکثرا مجبورند تصمیم‌گیری بر اساس خطرات تخمینی ابتلا جنین را بپذیرند. در صورت شک به عفونت مادر انجام تست‌های سرولوژیک برای تعیین اولیه یا مکرر بودن آن الزامی است تا بتوان پروگنوز را پیش‌بینی کرد. اثبات مثبت شدن تست‌های سرولوژیک یا تیترهای افزایش یابنده IgG و IgM معمولا مشکل است چون مقادیر قبل از حاملگی این تست‌ها معمولا مشخص نیست. تست‌های Avidity IgG کمک‌کننده‌اند ولی فقط در برخی مراکز وجود دارند. هیچ روش استاندارد و قطعی برای تشخیص عفونت جنین وجود ندارد و معمولا تشخیص دقیق بر پایه قضاوت بالینی استوار است و باید بر اساس مجموعه‌ای از علایم مادر، یافته‌های بالینی، سرولوژی،‌ نتایج کشت یا PCR مایع آمنیوتیک، تعیین IgM جنین و یافته‌های سونوگرافیک داده شود. متأسفانه تشخیص قطعی معمولا فقط در زمان زایمان یا اتوپسی داده می‌شود.
آمنیوسنتز
اولین مورد تشخیص قبل از تولد CMV در سال 1971 با جداکردن ویروس از مایع آمنیوتیک داده شد. اپی‌تلیوم توبول‌های کلیه یک محل مهم تکثیر ویروس می‌باشد و بدین ترتیب CMV از طریق ادرار جنین به داخل مایع آمنیوتیک ترشح می‌شود. آزمایش مایع آمنیوتیک پس از 20 هفته حاملگی احتمال منفی کاذب شدن کشت را کاهش می‌دهد. PCR نیز امروزه مورد استفاده قرار می‌گیرد. حساسیت این تست 100-80 درصد و اختصاصی بودن آن نیز 100 درصد است.